Benvidos, puñeteros hipervínculos da jalacsia adyacente.
Empesa aquí unha nova etapa da música nivel mundial.
Esta é e será a web de merda do jrupeto "Kenodi?!".
De que vai o de "Kenodí?!"? Como é que xurde este pseudo-jrupo musical?
Bien, echemos una mirada atrás.
Verán de 2005. Tras veren un conserto na praia do Castillo (Muros, distrito federal), a Félix e a Samuel empesa a írselles a chaveta:
-Boh, eses eran uns matados! Non a montaban un carallo.
-Mimá, se estivesemos aí si que fasíamos aljo de xeito.
E entón entrou a conclusión fodida que levou á idea do jrupo:
-Boh, se tocan estes podemos tocar nós.
Esa idea, en un prinsipio tan sinxela, parte do prinsipio incrible de "tocar un instrumento é cantidá de fásil". Un prinsipio que, moito tempo despois, sije sen ser así.
En fin.
Pois con esas empesamos a darlle ao makinillo e faser as nosas cábalas de quén se animaba ao asunto, dando como resultado a primeira formasión:
Félix- Vos de jalisia.
Inés- Jitarra.
Rocco- Baixo cuerda.
Samo- Jitarra.
Xamy- Batería de cosiña.
Tras un proseso evolutivo inexistente, as mentes pensantes do jrupo desiden cambiar ao batería por un gemelo, Raúl concretamente.
Iso si, recoñesémoslle a Xamy a invensión do nome do jrupo. Feito que sacaremos á lus máis adiante, por darlle un pouco de emosión ao asunto.
Será aí cando teñan lujar os primeiros ensaios e, até ajora, os últimos ensaios, dos Kenodí?!. Estes ensaios relisaríanse no baixo da casa de Félix e nun cuchitril do Fogareiro.
O único que consijen faser nestes ensaios e unha pseudo versión punk de "With or without you" e aljo paresido a "The beautiful people" (que acabarán chamando "The beautiful pipas", no que será unha homenaxe por adiantado á fijura de Agus).
Desalentados e recapasitando desiden tomar as cousas máis de tranquis.
Entón comesan os primeiros cristos. Raúl o Gemelo é invitado a irse á súa casa co cal se fai unha carambola lamarde estraña mediante a cal a formasión pasa a ser a que sije:
Félix- Vos cantante.
Inés- Jitarra electrónica.
Rocco- Batería do móbil.
Juanca- Baixo sospecha.
Samo- Jitarra manual.
Neste estado a formasión resaltará por a súa pouca vontade de faser nada de nada.
Non se sabe canto tempo despois, e recoñesendo jraves erros de xestión, Juanca desidirá abandoar o barco e Rocco volverá ao sitio que nunca debeu abandoar. Quedando o tema así:
Félix- Vos queanimado.
Inés- Jitarra de boa familia.
Rocco- Baixo presión.
Samo- Jitarra de xojete.
E así están as cousas até a data presente. Un jrupo que non ensaiou un soa ves de xeito, no que o baixo non ten baixo, no que non temos lujar para ensaiar e no que non temos nin aljén que toque a batería nin nada semellante.
Pero a nós non nos preocupa. Porque somos os putos Kenodí?!
-Eh! Pero iso non é un jrupo nin é nada!
-Kenodí?!
